نکاتی جالب در مورد کفشدوزک ها

کفشدوزک ها حشرات مفیدی هستند و دوستان کشاورزان و باغچه ها بشمار می آیند چون از شته ها و شپشک ها که برای باغچه ها و زمینهای کشاورزی آفت به حساب می آیند تغذیه می کنند.
کفشدوزک ها کنترل کننده آفت طبیعی هستند و بسیار موثرتر از سموم شیمایی عمل می کنند.

رنگ براق و شکلهای روی بدن آنها نه تنها آنها را جذاب می کند بلکه هشداری است برای شکارچیان احتمالی آنها. آنها هنگام مورد حمله قرار گرفتن ماده نامطبوع زرد رنگی از مفاصل پاهایشان ترشح می کنند که سرشار از آلکالوئیدهای سمی است
رنگ آنها به احتمال زیاد هشداری است به هر حیوانی که قبلا سعی کرده آنها بخورد که می گوید: "طعم من افتضاح است". یک کفشدوز در معرض تهدید ممکن است برای دفاع از خود، خود را به مردن زده و ماده ای ناخوشایند از خود ترشح کند.

کفشدوزک صدها تخم در کلونی های شته ها و دیگر حشرات گیاهخوار می گذارند. وقتی که نوزادان از تخم بیرون می آیند فورا شروع به خوردن می کنند. نوزادان کفشدوزک با رسیدن به سن سه تا شش هفتگی حدود 5000 شته را میخورند.

آنها اغلب دارای رنگ زرد، نارنجی و  قرمز با خالهای سیاه روی پوشش بالهایشان و دارای پاهای سیاه، سر و شاخک هستند. البته تعداد زیادی از آنها تقریبا یا کاملا سیاه، توسی یا قهوه ای هستند.
در مقابل تعداد زیادی سوسک های کوچک هستند که براحتی با کفشدوزک اشتباه گرفته می شوند مانند سوسک لاک پشتی. همه کفشدوزک ها خالدار نیستند برخی از آنها راه راه هستند.

کفشدوزک ها در مناطق معتدل معمولا در طول زمستان در گروه های بزرگ به خواب زمستانی می روند میلیونها کفشدوزک در جنوب غربی آمریکا دور هم جمع می شوند بطوریکه سطح زمین را مانند پتویی زیبا می پوشانند

کفشدوزک ها به منظور کنترل آفات به دیگر مناطق جهان معرفی شدند. مثلا در کالیفرنیا در پایان قرن بیستم یک گونه از کفشدوزک که کفشدوزک استرالیایی نام دارد از استرالیا وارد شد و صنعت مرکبات را از دست شپشک های بالش ‌پنبه‌ای نجات داد.

نوزادان کفشدوزک شبیه تمساح، دارای بدنی کشیده و پوستی ناهموار هستند
اگر با لارو کفشدوزک آشنایی نداشته باشید به ندرت می توانید حدس بزنید که این موجودات کشفدوزک های جوان هستند. آنها تمساح های مینیاتوری هستند با بدنی کشیده و خاردار و پاهایی که از اطراف بدنشان بیرون زده است.
نوزادان برای مدت یکماه غذا می خورند و رشد می کنند آنها صدها شته یا دیگر حشرات گیاهخوار را در این مرحله می خورند.

دانشمندان بر این عقیده اند که کشفدوزک ها هم تخم های بارور می گذارند و هم تخم های نابارور
چرا یک کفشدوزک باید انرژی خود را برای تخم های نابارور هدر دهد؟ آنها غذای نوزادان تازه از تخم بیرون آمده خواهند شد. در زمان های دچار کفشدوزک تعداد زیادی تخم های نابارور می گذارد تا شانس بیشتری برای زنده ماندن فرزندانش فراهم آورد.

کفشدوزک ها همنوع خواری می کنند

اگر غذا کمیاب باشد کفشدوزک ها هر کاری می کنند تا زنده بمانند حتی اگر این به معنی خوردن یکدیگر باشد. یک کفشدوزک گرسنه هر خواهر و برادر خود را که بدن نرمی داشته باشد می خورد. کفشدوزک های تازه به بلوغ رسیده یا آنهایی که اخیرا پوست اندازی کرده اند به اندازه کافی نرم هستند و همچنین تخم ها و شفیره ها هم پروتئین یک کفشدوزک که شته ای برای خوردن ندارد را تامین می کنند.

نمی توان سن کفشدوزک را از روی خالهای روی بدنش متوجه شد

خالهای روی بدن کفشدوزک هیچ ربطی به سن او ندارد. اما گاهی اوقات می توان از روی تعداد خالهایشان گونه آنها را تشخیص داد.